5 moths ago everything change. I am thankful for those who stayed and keep the line opened espeacially my friends. I felt I was left alone, but then again... it was my fault.
marami akong gustong sabihin, ang dami kong baon na kwento araw araw, ang dami pagbabago sa buhay ko, ang daming pangyayari sa aking paligid na gusto kong bigyanng pansin....
hindi na ako aasa pa kung mayroon makakapansin sa akin ngayon sa haba ba naman ng aking pakawala sa blog world, ngunit umaasa pa rin ako na sanay ay may puwang pa ako sa mundo na ito. maraming salamat kung ako ay patuloy nyo pa ring patutuluyin.
sana sa aking pagbabalik ay nandito pa kayo... sana muli kong maibahagi aking mga sasaloobin...
sa ngayon ay ibubuhos ko ang aking oras sa pagaayos ng mga bagay bagay sa aking buhay, saking pamilya at sa aking karera... muli akong babalik pangako....
na-miss ko na ang pagsusulat...naks as if magaling akong magsulat.
welcome back :)
ReplyDeleteIkaw na Uno! hehehe
ReplyDeleteaba, umpisahan na ang kwento at magbabasa ako, kami, sila :D
ReplyDeleteOf course, we are and will still be here. :)
ReplyDeleteAnd you always have a place here in the blogosphere. :)
welcome back chong :)
ReplyDeleteayun oh si uno!!! dito lang kami!
ReplyDeletenamiss kita Uno, totoo yan. akala ko nakalimot ka na.
ReplyDeletemusta na pala Mama mo?
Sana okay na mga problems na dumating sayo.
welcome back uno! bahain mo na kami ng mga entry dali! :)
ReplyDelete